Berros ao atardecer

Un disparo. Violento golpe na sen (pensades que todo se vai co vento, pero hoxe deixades aquí semente de vencer!). Un corpo cae sen vida pero ningún eco da caída consegue chegar ata nós.
Silenzo. Silenzo no envelenado ventre do mundo. O líquido amniótico do que beberán os nenos do futuro reparte morte nas súas células.
Chegou a fin da historia.
No escuro seguimos, encarrapuchados e reuníndonos baixo o símbolo da liberdade, facendo a revolución coas risas que non conseguides arrebatarnos.
Vémonos no cabo da espiral, compañeiros!!