Minutos de soidade

Hoxe algún morceguiño levouse as miñas verbas nas súas áas.
A pedra antropomórfica que son pouco a pouco vaise erosionando.
Estou pero non estou. O desexo de bailar só diante do espello faise insofrible.
Por favor, fuxide agora que estades a tempo. Non vos acheguedes.
Non quero saúdos nin mans para apretar.Hoxe non.
Hoxe quedamos os meus vermes máis eu enriba desta terra de vagalumes apagados.